İngilizlerin Malta’ya sürdüğü komutanlardan biri Olan Ali İhsan Sabis Paşa gafletten ne zaman uyanmış, görünüz.

Diyor ki;

“1/2 Mart 1919 gece yarısından sonra Haydarpaşa İstasyonuna varınca Etrafımızı İngiliz polis ve askerleriyle kuşatılmış olarak gördük. İşte o zaman acı hakikat meydana çıktı, gafletten ayıldık”  Malta Sürgünleri, 79

Kim bu Ali İhsan Sabis Paşa?

, I. Dünya Savaşı‘nda Kafkasya Cephesi ve Irak Cephesi‘nin, Kurtuluş Savaşı‘nda Batı Cephesi‘nin komutanlarından Türk asker ve siyaset adamı.

Kim tutuklamış bu Türk paşasını:  İngilizler.

Ne zaman tutuklamışlar:  1919

Nerede tutuklamışlar: İstanbul.

Gece yarısı hangi istasyonda etrafını çevirmişler: Haydarpaşa İstasyonu’nda.

Kim tarafından çevrilmiş etrafılar: İngiliz Polis ve askerleri tarafındaın.

Sonra no oldu biliyor musunuz? Türk Millî İstiklal Savaşı ile düşman yurdumuzdan kovuldu ve özgürlüğümüze böylece kavuştuk.

Dostunu ve düşmanı bilmeyenler esarete yeniden düşerler.

Türk İstiklal savaşını veren bütün komutan, er, erbaşı ve düşmanı yurdumuzdan kovmuş bütün vatan evlatlarına Allah’tan rahmet diliyoırum.

O zamanları iyi anlamayanlar yazık ki  bugün yine İngiliz muhibbi olmaya devam ediyorlar. Kafadan konuşuyorlar. Ve Türk milletini yine kandırıyorlar.

 

Uyanınız. Uyarmak vatan borcumdur.

Düşmanını bilmeyen yok olur. Tarihin kesin hükmü budur. Bu hüküm unutulmamalıdır.

Mondros mütarekesi Osmanlı Devleti’nin yıkılmasında tam olarak sonun başlangıcıdır. Çanakkale’yi geçemeyenler, büyük bir kalleşlikle Çanakkale’den üç yıl sonra, 1918’de Mondros Mütarekesi hükümlerine göre Çanakkale Boğazı’ndan geçerek İstanbul’a girdiler. Vatanımızı tam anlamıyla işgal ettiler. Bütün ordularımızı dağıttılar. Bütün komutanlarımızı ve aydınlarımızı tutukladılar.

İngilizler bu tutuklamaları Türklerin onurlarını kırarak yapmıştır. Türk’ün onuru çok kırılmıştır. Ancak Türk İstiklal Savaşı ile Türkler yeniden onurlarını kazanmışlardır.

Türkiye’yi savaşa sokan Enver, Talat ve Cemal Paşaların peşine düşmez İngilizler. Onlar zaten Almanya’ya kaçmışlardır. Onları Almanya’dan isterler ve gıyaben yargılarlar.

İngnilizlerin peşine düştükleri komutanlar kimlerdi biliyor musunuz: Cephe komutanları!

İngilizler Anadolu’da bir Ermeni devleti kurmak hayalindedirler. Buna engel olmak isteyen bütün komutanlar “savaş suçlusu” olarak tutuklanır.

Tutuklanan komutanlar ve suçları:

Nuri Paşa: Kafkasya’da eski İslâm Ordusu Komutanı. Enver Paşa’nın kardeşi.

Suçu: Azerbaycan’a asker sokmak, Ereminelere zorbalık etmek.

Mürsel Paşa: General Mürsel Bakû.

Suçu: Kafkasya’da Nuri Paşa’yı desteklemek, Türk ordusunun geri çekilmesini geciktirmek.

Şevki Bey: Yakup Şevki Subaşı Paşa. Kafkasya’da Dokuzuncu Ordu Komutanı.

Suçu:  Ermenilere, Ukraynalılara zorbalık etmek, geri çekilmeyi geciktirmek.

Ali İhsan Paşa : Mezopotamya’da Altıncı Ordu Komutanı.

Suçu: Cerablus’ta İngiliz komutanına hakaret etmek ve yağmacılık yapmak.

Fahri Paşa: General Fahrettin Türkkan: Medine Kahramanı. Hicaz Ordusu Komutanı.

Suçu: Teslim olmamak.

Galip Paşa: Yemen’de 40. Tümen Komutanı.

Suçu: Teslim olmamak.

Tevfik Paşa: Yemen’de 7. Kolordu Komutanı.

Suçu: Teslim olmamak.

Bu bir İngiliz kara listesidir. Bu sayı padişahın ve sadrazamın verdiği onlarca isimle artacaktır. Ve bu suçlular Bekirağa Bölüğü’ne tıkılacaktır.

Ermenilere kötülük etmekle, hatta “Ermeni kırımı” yapmakla suçlanan birçok komutan vali ve idareci de İngilizlerin hışmından kurtulamamamıştır. Bunlardan Diyarbakır Valisi Dr. Reşit, önce yakalanır, Bekirağa’ya kapatılır. Sonra kaçar. Beşiktaş’ta yakalanacağını anlayınca tabancasını çeker, intihar eder. Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey ise asılır.

İçlerinde Ziya Gökalp gibi düşünürlearin de olduğu kara liste son derece onur kırıcıdır. Daha onur kırıcı olan şey bu insanların, bu Türklerin, Osmanlı Devleti’ne rağmen İngiliz yasalarına göre, İngilizler tarafından yargılanmak istenmesidir. Düşününüz ki buna Fransızlar bile karşı çıkarlar.

Uzatmak istemiyorum.

Sonunda şu olur. Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey güpegündüz Beyazt’ta asılmıştır. Türk halkı buna şahit olmuştur ve onuru son derece zedelenmiştir. Ertesi günü cenaze töreninde İstanbul’da Türkler büyük bir gösteri yapmışlardır. Nihayet Türk halkı İstnanbul’da ayağa kalkmıştır. Bu durumda İngilizler geri adım atmak zorunda kalmıştır.

Biliyorsunuz ki daha sonra Türk İstiklal Harbi ile nihayet yurdumuz düşmandan temizlenmiştir.

Şimdi, yurdumuzu düşmandan temizleyenlere hakaret edenler acaba kim adına hakaret ediyorlar, merak ediyorum. O zamanki İngilizleri sevenler cemiyetinin uzantıları mı bunlar acaba?

Anadolu’da çok güzel bir söz vardır. Derler ki “bekâra karı boşamak kolaydır!”. Adına tarihçi denilen propaganda simsarları acaba o zamanki işbirlikçilerin devamı mı? Acaba hala İngiliz kara listeleri devam mı ediyor.

Acaba Türkler bu topraklarda onurlarını kurtarmak için bir daha ayağa kalkacaklar mı?

Acaba Türk İstiklal Savaş ruhu yeniden milletimizde şahlanacak mı?

 

“Allah bu milleti yeniden bir İstiklal Marşı yazdırmaya mecbur etmesin!”

Mondros Mütarekesi sonunda İstanbul’u ve bütün yurdu işgal edenler bütün aydınlarımızı ve komutanlarımızı tutuklayıp Malta’ya sürmüşlerdi.

Osmanlıyı da, Sevr’i de, Lozan’ı anlamak içi Mondros Mütarekesi’ni ve yargılamaları çok iyi bilmek lazım.

Bugün tarihçiyim diye ortaya çıkıp ıvır zıvır konuşanların amacı yine düşman emellerine yardımcı olmaktır.

Türk İstiklal Savaşı’nı verenlere ve bu güzel yurdu bağımsızlığa kavuşturanlara Allah’tan rahmet diliyorum. Bugünkü İngiliz Muhibleri emellerine asla ulaşamayacaklardır.

Yaşasın Türkiye Cumhuriyeti Devleti.

 

 

Malta sürgünlerinin hikâyesini acaba bilen kaç kişi var aramızda! Ya da o kahrolası günleri öğrenip de bilinçli yoyrumlar yapan karç kişi var aramızda!

 

 

Aşağıdnaki satırları Bilal Şimşir’in MALTA SÜRGÜNLERİ kitabından özetleyerek ve sadeleştirerek yazdım. Tabii ki kendi yorumlarımı da kattım. İnşallah sizler de okuyunca kendi yorumlarınızı katacaksınız.

Bugünlerde Lozan çok tartışılıyor biliyorsunuz. Bir tarihçimiz (!) “Keşke Yunan gelseydi daha iyi olurdu!” diye hüküm veriyor. “Bizim gâvur elin gâvurundan daha dehşetli!” diyor.

İnanıyorum ki bu  satırları okurken hepiniz “Aman Allah’ım!” diyorsunuz. Ya da birçoğunuz bu şahsı televizyonlardan takip etmişsinizdir, videolarını izlemişsinizdir. Konuları biliyorsunuzdur.  Bu tarihçi (!) aynı zamanda mevcut idarenin de başat idolü durumunda.

Tabii ki karar sizin. Hakkında başka bir şey yazmayacağım.

Sadece bu konuları daha iyi anlamanız için, Osmanlı’nın son zamanlarında başımıza neler geldiğini anlamanız için “Malta Sürgünleri” olayını anlatacağım. Konuyu okuyunca birçok değerli dostum “Lozan” tartışmalarını ve “Yunan gelseydi daha iyi olurdu!” hükümlerini daha iyi anlayacaktır.

Osmanlı Devleti, Birinci Dünya Harbi’nde yenildiğini ve çaresizliğini anlayınca düşmandan “mütareke” ister. Yıl 1918’nin Ekim ayıdır.

Mütarekeyi imzalama görevi “Hamidiye Kahramanı” Hüseyin Rauf Orbay’a verilir. Rauf Orbay henüz on günlük bir “Bahriye Nazırı” dır.

Müttefikler adına mütarekeyi İngiliz Akdeniz filosu başkomutanı Amiral Sir Arthur Calthorpe imzalayacaktır.

Rauf Orbay ve Calthorpe Limni Adası’nın Mondros limanında buluşurlar. İngiliz amirali, Rauf Orbay’ı bir düşman gibi değil, değerli bir misafir gibi karşılar.

Türk heyetini kumanda gemisinin kaptan köşkünde ağırlar. Rauf Bey, “nazik, kibar ve misafirperver İngiliz amirali” için şunları söyler: “Bizi güvertede samimi bir tarzta kabul eden amiral, istirahaatımızı sağlamak maksadıyla, geminin kendisine mahsus mevkilerini bize ayıtrmaık centilmenliğini gösterdi.”

Görüşmeler başlayınca aynı centilmenliği gösterir Amiral Caltrophe. Türk heyetine karşı yumuşak görünür. Türk heyete 24 maddelik bir anlaşma taslağı sunar. Amiral, bu 24 maddenin ilk dört maddesinin onaylanmasını başarı olarak görecektir. Ama gösterilen centilmenlik karşısında Türk heyedi 24 maddenin hepsini onaylar.

Görüşmelerde hiçbir sertlik yoktur. “Kayıtsız şartsız teslim” söz konusu edilmez. “Savaş suçlusu” gibi sözler de ağza alınmaz. Rauf Bey’in kuşkuları daha çok Yunan emelleri bakımındandır. Yunanistan konusunda endişe edilecek bir şey olmadığı konusunda sözle garanti verir Caltrophe. Türk heyetini yatıştırıcı sözler söyler. Yarım ağızla güvenceler verir. Ve Türk heyeti ufak bir iki değişiklikle bu 24 maddenin hepsini kabul eder, onaylar. 30 Ekim 1918 tarihinde Mondros Mütarekesi onaylanır. Elbette ki bu anlaşma ileride yapılacak Sevr Antlaşması’nın ilk adımı idi.

Aslında İngiliz Amiral Caltrophe kötü niyetli idi. Anlaşma metni son derece tehlikeli hükümlerle doluydu.

Rauf Bey, İngilizlerin kötü niyetli olabileceklerini hiç düşünmedi. Onlara çok güvendi. İngiliz amiral için “açık sözlü, dürüst, geniş görüşlü, anlayışlı” diyordu. İngilitere’nin Türkiye’yi yok etmek istemeyeceğini zannediyordu.

Rauf Orbay, İngilizlere güvenmekle büyük saflık yapıyordu. Yani “kandırılıyordu!” Kandırıldığını o anda anlamıyordu. Saf saf bir de demeçler veriyordu. Anlaşma 30 Ekimde imzalanmıştı. Rauf Orbay 02,11,2018 tarihli Yenigün Gazetesine konuyla ilgili demeç veriyordu. Ve “Bu anlaşma Türklerin tarihleri boyunca imzalamış oldukları en muhteşem anlaşmadır. Yaptığımız anlaşma ile devletin bağımsızlığı, saltanatın hukuku, milletin onuru tümüyle kurtarılmıştır” diyordu. Aklına İngilizlerin kalleşlik yapacağı hiç gelmiyordu. Çünkü onurlu bir Türk subayı olarak kalleşlik nedir bilmiyordu.

Mondros Mütarekesi’ni “başarı” olarak anlatır. Osmanlı parlamentosu anlaşmayı “oybirliği” ile onaylar.

Sonra ne olur biliyor musunuz?

Anlaşmanın imzalamasından on gün sonra 55 parçalık düşman donanması Çanakkale Boğazı’ndan girip İstanbul’a gelir. Dolmabahçe önlerine demirler. 22 İngiliz, 17 İtalyan, 12 Fransız ve 4 Yunan gemisi İstanbul Boğazı’na demirlemiştir. (Hiçbir Yunan gemisinin boğazdan geçmeyeceği konusunda söz vermişti Caltrophe) Ve biliyorsunuz ki 1915 yılında Çanakkale Destanı’nı yazmıştık. Düşmanı Çanakkale’den geçirmemiştik. Şimdi ne oldu. Düşman gemileri rahatlıkla İstanbul’a girdi. İstanbul, yani Osmanlı payitahtı işgal edildi.

3500 düşman askeri Beyoğlu’na çıkar.

Şimdi anlaşmayı imzalayan, nazik, kibar, centilmen, misafirperver Caltrophe İstanbul’da İngiliz Yüksek Komiseri’dir.Sömürge valisidir. İngiliz Büyükelçiliği’nde değil bir zırhlıda oturmaktadır.

Ve tabii ki bütün vatan sathında işgaller başlamıştır. Düşman orduları Suriye’den, Irak’tan, Kafkasya’dan ve Ege’den Anadolu içlerine doğru yürürler. Rauf Bey geç uyanır. Yaptığı hatayı (yani kandırıldığını) anlar. Pişman olur. Fikir değiştirir. Mustafa Kemal ile ilişki kurar. Anlar ki “İngiliz artık güvenilir bir dost değil, Türkiye’yi yok etmeye kararlı bir düşmandır.

İşte şimdi Avrupa’nın “hasta adamı” tam anlamıyla can çekişmektedir. İzmir işgal edilir. Bundan sonra Rauf Bey Atatürk’ün yanında Millî Mücadele’ye girecektir. Ama çok büyük çileler çekilecektir, çok büyük mücadeleler verilecektir.

Tabii ki İngiliz Yüksek Komiseri Caltrophe, Mondros Mütarekesi’ni birlikte imzaladıkları Rauf Orbay’ı kara listeye almıştır. Mimlemiştir. O da Malta’ya sürülecekler arasındadır.

Atatürk’le birlikte başlatacakları Türk İstiklal Savaşı ile İngilizlerin dayatmak istedikleri Sevr anlaşmasını yırtacaklar ve Lozan Antlaşması’nı imzalayacaklardı. Görüldüğü üzüre Lozan Antlaşması, her tarafı işgal edilmiş yurdumuz düşmandan temizlendikten sonra yapılmıştır. Kuvay-ı Milliyeciler kimsenin kahramanlığını kullanarak, hovardaca Lozan Antlaşmasını imzalamamışlardır. O günkü şartları bilmeyenler şimdi Lozan’ı imzalayanlara hakaretler etmektedirler. Demek ki o günkü şartlara giderek ancak konuyu anlayalbiliriz, değil mi?

Bu şartlarda yeniden kurulan bir vatanın kurucusuna hakaret etmeyi, “keşke Yunan gelseydi” demeyi, “bizim gâvur” demeyi kabul etmiyorum. Hazmedemiyorum.

Böyle bir konuda fikir yürütebilmek için insanın biraz objektif ve doğru bilgi sahibi olması gerekiyor. Lozan’ı yargılamak için biraz namuslu olmak gerekiyor. İbret almak için de biraz “insan” olmak gerekiyor. İbret almak için biraz insanın içinde “vatan” endişesi taşıması gerekiyor.

 

Acaba ibret alacak mıyız?

Bir sonraki yazımda İngilizlerin İstanbul’daki tutuklamalarını anlatacağım. O kahraman insanlar mücadele etsinler, canlarını versinler, hayatlarını versinler, siz kalkın “Yunan gelseydi daha iyiydi” deyin. Bu olacak şey mi?