Yine bugün şehitlerimiz var. Ülkemiz yangın yeri gibi. Saldırılar arka arkaya geliyor. Elbette güvenlik güçlerimiz büyük bir mücadele içerisinde. Bunu kabul etmek lazım. Allah güvenlik güçlerimize kuvvet versin.

Şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum. 

Tabii ki ülkemize saldıran bir irade var. Rastgele insanların böylesine büyük bir devlete saldırması mümkün mü? Kolay mı? Bayrampaşa saldırısını yapan o iki kız çocuğu kendi başlarına böyle bir işe kalkışabilirler miydi?

Demek ki onları kullanan, sevk ve idare eden bir kuvvet var. Biliniz ki o kuvvet, aynı zamanda Güneydoğu’da ve yurdumuzun her yerinde devletimize karşı savaş açmış bir kuvvettir. Bir devlet iradesi ile hareket etmektedir. Bu irade hangi devletindir? Bizim bunu tam olarak bilmemiz elbette mümkün değil. Bir vatandaş olarak gözlemliyoruz, görüyoruz, düşünüyoruz. Ve tabii ki üzülüyoruz. Ama ülkemize karşı savaş açmış gerçek devlet iradesinin hangi irade olduğunu ne bizim ne de diğer normal vatandaşlarımızın anlaması mümkün değil.

Bu noktada bize düşen birlik ve beraberlik içinde olmamızdır. Herhangi bir düşüncemizden ötürü bize karşı olanlar veya siyasî görüşlerini beğenmedikleri insanlara karşı tepki gösterenler, eve gittiklerinde kafalarını iki ellerinin arasına alarak düşünmelidirler. Bunu yapmamız şart olmuştur artık. Bir partinin, bir hareketin içinde olmak demek, muhakkak o partinin veya hareketin stratejisinin doğru olduğu anlamına gelmez. İçinde bulunduğumuz hareketi sevk ve idare edenler de hata içinde, hatta ihanet içinde olabilirler. Bu noktayı gözden uzak tutmamak lazım.

Bu sebeple milletimin bütün çocuklarını yeniden düşünmeye, ona göre kararlar vermeye çağırıyorum.

Bugün gelinen noktada milletimizin tarihî, büyük uyanışını sağlamak en büyük görevimizdir.

Mehmet Emin Yurdakul’un 1914 yılında kaleme almış olduğu aşağıdaki şiiri, halen ülkemizin içinde bulunduğu durumu anlatması bakımından, bizlerin uyanmamız bakımından, önemli buluyorum. Demek ki o yıllarda da milletimiz yine aynı şekilde zor durumda idi. Düşünen insanlar bir çıkar yol arıyorlardı. Şiiri bu gözle okumanızı istiyorum.

Sadece iki kıt’asını buraya alıyorum. İsteyen şiirin tamamını okumak isteyenler bulup okuyabilirler.

                          Ey Türk Uyan!

            “Sus ağlama, harabenden kalk doğrul,

            Kaldır, solgun, felaketli başını,

            Dindir kanlı gözlerinin yaşını,

            Çık meydana, kurtulmaya bir yol bul!”

            “Beklediğin daha hangi musibet?

            Elvermez mi, bağrındaki yaralar?

            Elvermez mi, alnındaki karalar?

            Elvermez mi, bu sefalet, bu zillet?”

                                               Ey Türk Uyan 

                                       Mehmet Emin Yurdakul