Benim gördüklerimden anladığım şudur. Ülkemizde bir rejim değişikliği yaşanmak üzeredir. Böyle bir değişikliği Humeyni’nin İran’ı daha önce yaşadı. O zamanlar Humeyni’ye halkın verdiği önem olağanüstü idi. Humeyni’nin de kendi halkına güveni olağanüstü idi. Aşağıdaki yazıyı okursanız, şu anda bizde de benzer durumların yaşandığını hayretle göreceksiniz.
Belki günümüze dair dersler çıkaran olur diye kitaptan alıntılar yapmaya devam ediyorum.
Sayfa 89. Ve 92. Sayfalardan.
O zamanki ABD devlet başkanı Carter’a karşı bayağı kabadayı davranıyor Humeyni. Ve şunları söylüyor. Devamını da okuyunuz lütfen. Tabibi ki ABD o zaman da İran’a karşı kalleşçe davranıyor.
“Carter, bir yandan Şah’ın yakında ülkeyi terk edeceğine ilişkin garanti veriyor, diğer yandan da Ayetullah’ın askerî darbeyle gözünü korkutarak sesini çıkartmamasını istiyordu.
Humeyni’nin Carter’a yanıtı, tehditlerden ve tehlikeden sakınmadığını bir kez daha kanıtlıyor: Bahtiyar konusunda bize kendi yasalarımıza karşı gelmemizi öğütlüyorsunuz. Ben bu yanlışı yapsam bile halkımız hiçbir zaman yapmaz. Halkımız, monarşinin ve Pehlevî rejiminin boyunduruğundan kurtulmak için o kadar eziyet çekti ve o kadar can yitirdi ki, Şah’la uzlaşmaya kesinlikle razı gelemez. Şah’ı bir daha ülkeye sokmayacağız. Onun konseyini de istemiyoruz. Ülkemizin huzura ve asayişe kavuşmasını biz de istiyoruz. Ama Şah olduğu müddetçe bu olanak dışı!
Bize yardım etmek istiyorsanız ve ülkemizde kan dökülmesini istemiyorsanız, Şah’ın bir an önce gitmesini sağlayın ve Bahtiyar’ı desteklemeyin.
Darbeye gelelim. Ben de biraz önce Tahran’dan, bir askerî darbenin planlandığı ve çok kan döküleceği haberini aldım. İran halkını, Amerikan mallarını boykota çağırmam ve böylece Amerika’yı uyarmam öneriliyor, çünkü bu planda Amerika’nın parmağı varmış. Halkımızın iyiliğini istiyorsanız bu darbeyi engelleyiniz. Ayrıca, darbe yapılırsa halkımızı orduya karşı cihada da çağırmam öneriliyor. Askerî darbe, halkımızın da ABD’nin de çıkarlarına aykırıdır. Tekrar söylüyorum: İran’da huzur istiyorsanız, bunun tek yolu monarşinin kaldırılmasıdır. İran halkı kaderiyle başbaşa bırakılmalıdır. Halkın seçtiği bir hükümet işbaşına geçinceye kadar iktidarı elinde tutacak bir devrim konseyi kuracağım. İran’da bir askerî darbe, kimsenin denetleyemeyeceği bir patlamaya yol açar. Halkımız darbeden korkmaz. Ordu, aylardır halkımızı sindirmeye çalışıyor ama yine de huzur ve asayişi sağlayamadı. Ayrıca ordu gücünü yitirdi, çelişkiler içinde kıvranıyor. Saflarından çok kişi bize geçti. Yine de kan dökülmesini istemiyorum. Hazırlanan darbeyi engellemenizi salık veririm size.
Humeyni, dünyanın en güçlü devletine kafa tutarken tüm İran halkının ardında olduğunu biliyordu. Kitleler, onun kararlılığına, demir gibi iradesine ve boyun eğmemesine hayrandı. O, Allah’ın gönderdiği kurtarıcıları, Peygamberin halefi İmam’dı. Onun her ricası, Allah’ın emri, ağzından çıkan her söz Allah’ın sözü yerine geçiyordu. Özellikle mostofazinler (yani gecekondulular), baldırı çıplaklar, ezilenler, hor görülenler, sadece ve sadece Humeyni’nin onları yoksulluktan kurtarabileceğine inanıyorlardı. Kasetlerden sesini duyunca kendilerinden geçiyorlardı. Onun için ölmeye hazırdılar. Onlara göre Humeyni, Allah’ın ta kendisi, özlem ve isteklerinin odak noktası, düşlerinin gerçekleşmesi demekti. Bir tek bu aziz, bu keskin bakışlarını göğe dikmiş, verdiği karardan bir daha dönmeyen bu yaşlı adam! Şah’a ve Şah’ın yanı sıra yurtiçindeki ve dışındaki irili ufaklı tüm şeytanlara haddini bildirebilirdi. Bir tek ona güvenleri vardı. Onun sayesinde bilinçlenmişler, insan olduklarını anlamışlardı.
Yüzbinlerce kişi bir akşam doğan ayda Humeyni’nin çehresini gördüklerini sanıyorlardı. Bir akşam Tahran’ın güneyindeki semtlerde dolaşırken, aya bakan ve Humeyni’yi gördüklerini iddia eden bir grup dilenci, niyet satıcısı ve delikanlı gördüm. Kendilerinden geçmişler, “Allah-u Ekber” getiriyorlardı. Yanlarında durarak ben de göğe bakmaya başladım.
Sen de görüyor musun diye soruyor biri bana. Sanki bir tansığa tanık olmuş gibi.
Evet, diyorum, GÖRÜYORUM”
Humeyni’ye karşı beslenen bu aşırı hayranlık, ileri gelen din adamlarını bile rahatsız etmeye başlıyor. Bir açıklama yaparak, aydaki çehrenin, devrim düşmanları, Siyonistler ve emperyalistlerin çıkarttığı bir söylentiden başka bir şey olmadığını duyuruyorlar. Ama pek çoğu, bu açıklamaya inanmıyor. Ayda ille önderlerinin nur yüzünü görmek istiyorlar.
Ve GÖRÜYORLAR DA…”
Evet, halkı büyüleyen yeni bir liderin gücü bu işte!
Umarım sizlere bir şeyler hatırlatmıştır.
Not: Devam edeceğim.
0 Yorumlar.